Toen Marije Hage (dominee in de kerk waar ik naast woon) via Facebook de vraag opwierp hoe een dienst eruit zou moeten zien als het niet over God en de kerk ging, kwamen aardig wat ideeën los. Ook ik raakte meteen geïnspireerd en stuurde wat ideeën op. 3 maanden later werd het werkelijkheid en hadden we ons ‘Feestje in de kerk’, een feestje van herkenning, verbinding, openheid en vooral verhalen van gewone, echte mensen. Er was een inspiratiewand, waarop groot en klein hun boodschap van liefde en wijsheid door mochten geven, een complimenten ritueel en live muziek. Maar vooral was het een prachtige ochtend vol liefde, echt contact en geraakt worden, door de persoonlijke verhalen die mensen, gepland én spontaan, wilden delen. Hieronder mijn verhaal:
“Vroeger wist ik 2 dingen zeker: ik wilde kunstenaar worden en monnik. Geen non in een klooster, nee, Boeddhistische monnik, met zo’n kaal hoofd en oranje of zwart gewaad en dan nog het liefst een in zo’n grot in de muur in de Himalaya, ergens ver weg van de bewoonde wereld. Dat voelde enorm als passend bij mij. Mijn leven liep anders, maar de fascinatie voor de oosterse levenswijsheden en het zoeken naar de overeenkomsten daarvan met de overige wereldreligies is altijd gebleven.
In de kalligrafie en als kunstenaar heb ik via allerlei omwegen nu mijn plek gevonden, en als moderne monnik kan ik hele dagen in afzondering heerlijk bezig zijn met het met pen en inkt schrijven van inspirerende teksten en tekeningen!
Het mooie van letters is dat het symbolen zijn die samen woorden vormen, woorden dragen betekenis en samen vormen ze zinnen en creëren ze hele nieuwe werelden. Net als losse letters zijn wij losse delen op zich, maar samen zijn we deel van een groter geheel.
Dus toen de vraag kwam wat mij inspireert en wat ik door zou willen geven vandaag was een van de eerste dingen die in me opkwam een beeld van 4 keer het woord Liefde, in 4 verschillende talen: Nederlands, Tibetaans, Hebreeeuws en Arabisch. Omdat de liefde is waar het om gaat in alle talen: Hoe verschillend de vorm ook is waarin ze zich uitdrukt en waarin je haar zoekt en vindt, uiteindelijk is het toch de Liefde zelf waar we naar streven en die iedereen wil geven en ontvangen.
Kijkend naar mij zien veel mensen niet meer dan een rolstoel. En die staat bijna altijd voor ziekte, afwijking, ingewikkeld…wegwezen! Maar het is een verhaal, ieder uiterlijk kenmerk, of dat nou een aangeboren afwijking, een rolstoel of een kledingstuk is, het staat voor een geschiedenis, met eigen waarden en is in mijn geval, een combinatie van erfelijke factoren, samenloop van verschillende omstandigheden en keuzes.
Mijn leven werd met name gevormd door de ervaringen van mijn moeder en oma tijdens de WO-II in het voormalig Nederlands-Indie, hun verblijf in een Jappenkamp en een paar jaar later hun vlucht naar Nederland toen mijn moeder 8 was, waar het leven er niet makkelijker op werd. Daarnaast een overgeërfde incestgeschiedenis vanaf mijn derde en je heb een idee van de basis waar ik vandaan kom. Maar de vraag is: wat doe je ermee?
Door die combinatie van omstandigheden en factoren waar ik als klein kind geen invloed of keus in had, groeide ik uit tot een meervoudige persoonlijkheid en werd 16 mensjes in 1. Geen feestje, maar los van de hel die het aan de ene kant was, is mijn hele geschiedenis ook het grootste geschenk van mijn leven geweest, want het gaf me een perspectief op het leven en een manier van het leven ervaren die niet veel mensen gegeven is. het leerde mij dat om eenheid, heelheid en rust in mijzelf te vinden, ik moet leren alle verschillen en vooral alle niet-leuke dingen die gebeurt waren, te verwerken en accepteren.
Mensen hebben bagage op elke leeftijd, jong, oud, Iedereen beleeft de wereld en het leven vanuit zijn eigen perspectief, met zijn eigen vragen, zijn eigen wijsheid, maar vooral daardoor ook een unieke eigen bijdrage aan de wereld.
Niemand ziet en beleeft de wereld dan ook zoals ik hem zie en andersom geldt hetzelfde, maar er zijn wel heel veel raakvlakken en gebieden waarop ik anderen tegenkom en herken. En dat is wat mij fascineert en inspireert: hoe breng ik die samen tot een geheel. Hoe maak ik contact met een ander in hun beleving van de wereld en hoe laat ik hem iets zien van die van mij?
Dat is meestal het punt waarop ik aan het werk ga, research doen, praten met mensen, boeken lezen, documentaires kijken tot alle stukjes bij elkaar komen die op een of andere manier met elkaar in verband blijken te staan. En dan, na genoeg geschuif is het opeens af en mag ik er niets meer aan doen. Dat is het moment om afstand te nemen en blijkt er ineens een werk te zijn ontstaan.
Een heel ding op zich, wat je mooi kunt vinden of niet, waar je een mening over kunt hebben of juist niet, maar hoe je het ook draait: het is er!
Net zo is iedereen hier vandaag vanuit zijn eigen intentie, vraag, nieuwsgierigheid, zoektocht of welke motivatie dan ook en zijn wij met zijn alle ineens ook een ‘ding’ geworden. Een mooi evenement waar we straks hopelijk allemaal met een goed gevoel op terug kijken.
Op diezelfde manier heb ik de wereld zoals ik hem zie vast proberen te leggen in dit werk (zie foto hieronder), met als verbindende factor de liefde, van mijn kleine liefde voor het woord, de letters, hun vormen en betekenis, tot de grote liefde die ons allemaal verbind, want dwars door alle ellende en pijn die we elkaar aandoen, bestaan we allemaal nog steeds door 1 grote kracht en dat is de liefde die er toch steeds weer voor zorgt dat wij als mensen, voor elkaar willen zorgen en de wereld als geheel een klein beetje mooie te maken dan hij al is. Want mooi is hij deze wereld!
Boven mijn bureau hangt de zin “Kunst is mijn gebed’. En zo wijdt ik me iedere dag aan mijn monnikenwerk en probeer op mijn manier een bijdrage te leveren aan het inspireren en doorgeven van de liefde die we allemaal nodig hebben en hoop ik de wereld net dat beetje mooier te maken voor iedereen.
Dank julliewel voor het luisteren en hier zijn vandaag, want met zijn allen hebben we toch weer iets moois in de wereld gezet zo en jullie zijn daar een onmisbaar deel van! 
Dankjewel en gefeliciteerd!”
Eric Hage, 2018, Weesp
Meer informatie over de betekenis van de diverse symbolen in het werk is binnenkort te lezen op mijn site. Voor nu, hier alvast de foto.