Soms wil je even weg, van werk, mensen, drukte. Op zoek naar stilte kies ik een rustig plekje aan de waterkant. Het zorgvuldig gekozen boek wat mee mocht, blijft nog even dicht. Vogels tsjilpen hoog in de bomen. Wonderlijk toch hoe zoveel kabaal uit zulke kleine diertjes kan komen zonder dat je ze ooit ziet. Ze lijken druk in gesprek over het mooie weer, bespreken hoe de lente toch wel lang op zich liet wachten, wisselen tips en ideeën uit over de beste takjes en blaadjes voor de bouw van hun nesten. Geven elkaar opvoedingstips voor de komende jonkies en welk eten dit jaar waar te vinden is. En zo is er vast nog veel meer interessants waar vogels over tsjilpen en zingen deze dagen.
Ondertussen zijn, een eindje verderop, een stel jongens een boot aan het opknappen. Er wordt druk overlegd wat er mis is en wat er aan te doen valt. Houten planken worden aan de ene kant losgetrokken en ergens anders weer vastgetimmerd of -geboord.
Iemand is iets vergeten en rent op flapperende flip-floppers naar een dichtbij gelegen schuurtje. Een vuilcontainer knalt dicht, fladderend en kwetterend hergroepeert een groep vogels zich in de lucht. Met een diepe zucht strijken zij opnieuw neer op een boomtop verderop. De trein raast op de achtergrond, ergens ver linksachter mij en hoog in de lucht rommelt een vliegtuig door de blauwe lucht. Niet meer dan een witte streep aan het hemelse canvas achterlatend. De flapperende flip-floppers rennen terug naar hun beginpositie bij de boot.
Ritselend waait een koel briesje de bladeren in de bomen en als ik mijn hoofd de goede kant op draai, veroorzaakt hetzelfde briesje een zacht gesuis in mijn oor en een warme streling over mijn wang. Ik sluit mijn ogen en na wat een eeuwigheid lijkt, pak ik het ongelezen boek op en vervolg mijn weg naar huis. De rammelende wielen van mijn rolstoel en het parmantig tikken van hoge hakken op de stenen tegels achter mij, vormen een ritmische aanvulling op deze kleurrijke lente-kakefonie.
Bij de voordeur kom ik tot een halt. Stilte vervult mij, gevonden diep van binnen, temidden van al dat rumoerig leven. In zich draagt ze de inspiratie voor weer een nieuwe dag.
Eric Hage
18 april 2018, Weesp